به گزارش همشهری آنلاین به نقل از مهر، فیلم سینمایی «جنایت بی دقت» یکی از سه پلیس سینمای ایران تو هفتادوهفتمین عید بین المللی فیلم ونیز بود؛ فیلمی که در بخش «افق ها» روی پرده رفت و توانست اجرت بهترین فیلمنامه اورژینال از سوی انجمن منتقدان ول را برای نسیم احمدپور و شهرام مکری نویسندگان فیلمنامه این فیلم به ارمغان بیاورد. مشروح گفتگو با شهرام مکری را به بهانه توفیق «جنایت بی دقت» در اولین حضور بین المللی خویشتن در ادامه می خوانید. پیش از صحبت درباره محضر در مهمانی ونیز، ابتدا می خواهم درباره فیلم سینمایی «قتل بی دقت» گپ کنید اینکه فضای این فیلم تا چه اندازه از دید ساختاری (سکانس پلان) و محتوایی مشابه کارهای قبلی شما است که طبیعتاً مخاطبان اختصاص خود را غم در سینمای ایران دارد.
این فیلم سینمایی به هر حال شبیه و ادامه کارهای سابق است که انجام داده ام، البته شاید بگویم که از دید اینکه فیلم در یک پلان ائتلاف بیفتد مثل کارهای قبلی نیست و روایتش در یک پلان ممتد و بلند زدودن. می توان گفت فیلم از این نظر متفاوت با ساخته های قبلی من است و پلان های متعدد و متنوع و لوکیشن های مختلفی دارد. اما از دید اینکه آیا بوسیله شمارش ساختار و خواه دغدغه های موجود در فیلم شبیه فیلم های قبلی است، می گویم بله همین روش است.
شاید همان استاندارد شباهتی که میان «اشکان، خاتم متبرک و چند داستان دیگر» با دو فیلم «ماهی و گربه» و «هجوم» وجود دارد. می استعداد گفت «جنایت بی دقت» نیز در نسبتی با این فیلم ها قرار گرفته است. به زبان دیگر اندیشه می کنم اگر مخاطب فیلم «جنایت بی مداقه» را ببیند، می تواند حدس بزند که همان کارگردانی که آن فیلم های قبلی را باریک آن را کارگردانی کرده است، اما معنایش این نیست که بازهم فیلم در یک پلان روایت شده است. این فیلم برای اولین بار تو جشنواره فیلم ونیز ارائه داشته و به تعبیری رونمایی شد؛ برداشت خودتان از بازخورد مخاطبان خارجی نسبت به این فیلم چگونه بود؟
خلال مراحل فنی پایانی فیلم «قتل بی دقت» فرصتی علنی نشد که بتوانم فیلم را با مخاطب و یا مخاطب آزمایشی در ایران ببینم، فقط بچه هایی که کارهای فنی فیلم را انجام می دادند، فیلم را دیده بودند و با آنها امتحان مشترک تماشای فیلم را داشتم و همانطور که می دانید چنین تجربه هایی خیلی نمی تواند تجربه های دقیقی برای ارزیابی حکم باشد. به این دلیل که کسانی که کارهای فنی فیلم را ایفا می دهند، بوسیله هر حال بریده منقطع و مرتبط با حوزه فعالیت خویشتن جزء هایی از فقره را دیده اند.
به همین برهان «جنایت بی مداقه» را واقعاً بخاطر اولین وهله با تماشاچیان خارجی داخل فستیوال ونیز دیدم و از این بابت که فیلمم را بخاطر اولیه بار درون پهلو تماشاچی غیرایرانی می دیدم، این تجربه بخاطر من هیجان انگیز بود. چرا که نمی دانستم مدل ارتباط آن ها با فیلم چگونه خواهد وجود. فیلم به گونه ای است که داستانی از تاریخ معاصر ایران را یادآوری می بطی ء و از طرف دیگر تو این فیلم با جزئیاتی که تماشاگر ایرانی مفرط با آن آشنا هست، فقره کرده ام و نمی دانستم فیلم می تواند با مخاطب غیرایرانی ارتباط استوار کند یا خیر.
خوشبختانه اتفاق نیکوکاری که درون فستیوال ونیز رخساره داد، این وجود که فهمیدم جنبه ای از فیلم که جنبه های مربوط به خود «سینما» است، به دلیل اینکه یک زبان مشترک بین ملت های جهان است، با تماشاچی غیرایرانی بستگی منت برقرار کرد. از این بابت خیالم مرده شد که فیلم این امکان را دارد که در فستیوال هایی در بیرون از ایران و خواه نمایش هایی در خارج از ایران به نمایش دربیاید، یکی دیگر از معیارهایی که آدم می تواند بفهمد که فیلم با مخاطب غیر ایرانی ارتباط برقرار کرده است یا خیر، پخش کننده های اجنبی هستند که امکان پذیر است برای اکران یا قرارداد فیلم بیایند و بروز کام کنند که می خواهند فیلم را تو کشورشان پخش کنند. که این اتفاق خوب برای «جنایت بی دقت» رخ انصاف...
بله در کشش برگزاری عید و نمایش فیلم داخل ونیز، مادام میرشب پخش کننده بین المللی فیلم قراردادی با یک شریک فرانسوی از طریق شریک شدن «دیریم لپ» امضا کرد که ائتلاف خیلی انعام بود و به نظر غلام این یک نشان دیگری است برای غلام که فیلم می تواند با مخاطب بین المللی وابستگی برقرار کند، از طرف دیگر خیلی بوسیله ارتباط فیلم با تماشاچی ایرانی امیدوار هستم و فکر می کنم که مطابق معمول احتمالاً نظرات موافق و نقیض بخاطر فیلم شکل می گیرد ولی فیلم برای مخاطب ایرانی می تواند جنبه های جذاب بیشتری داشته باشد. شما درون جشنواره ونیز در کنفرانس تولید مشترک غم حضور داشتید و از مزایای تولید مشترک با سینمای ایران صحبت کردید، بخشی در این باره توضیح دهید و پندار می کنید در وضعیت فعلی که ایران دچار تحریم های بسیاری شده است، این کنفرانس و مصاحبت هایی که درون آن رد و بدل شد تا چه اندازه معاون بوسیله جذب سینماگران اجنبی بخاطر تولید فیلم در ایران می کنند؟
یکی از سیاق هایی که سینمای امروز دنیا بر بنیاد آن فعالیت می یواش تولید مشترک است؛ تولیدات مشترک از دو گنجایش زیاد مهم هستند، یکی اینکه باعث چرخش اقتصادی بزرگ تری در سینما می شود و تولید مشترک غالباً بین چند کشور، باعث می شود وضعیت اکران دشت نهایی بین مخاطبان چند سرزمین مورد بررسی استراحت گیرد. از طرف دیگر مراودات فرهنگی که بین کشورها بخاطر تولید مشترک شکل می گیرد حائز اهمیت است؛ از نظر نیروی کار و تبادل نیروهای متخصص گرفته تا آشنایی با اتیکت کشورهایی که فیلم در آن ها فیلمبرداری می شود. این ها بسیار مهم است.
از این دو جنبه تولیدات مشترک در گیتی هنگفت مطرح است. از طرف دیگر به نظر می رسد به لحاظ الگوهای تولیدی، ساختار سینمای ایران شبیه بوسیله ساختار سینمای اروپا است و همان نحو رفتار می کند، اراده من این است که مشابه سینمای هندوستان یا آمریکا خواه کشورهای آسیایی مثل الزام جنوبی و ژاپن، تولیدات تو ایران کمپانی محور نیست و از این نظر شاید نزدیک بوسیله مدلی است که مثلاً در فرانسه خواه درون آلمان، انگلستان و یا ایتالیا حتی کشورهای مانند سوئیس و سوئد وجود دارد. داخل این کشورها بی آرامی تولیدات سینمایی کمپانی محور نیستند.
ما با یک نگاه بوسیله کشورهای اروپایی می بینیم که الگوی آن ها تو این سال ها پهلو اساس تولیدات مشترک لباس گرفته و تولیدات مشترک داخل این کشورها بی نهایت قوی هستند. هنگفت پربار در این حوزه فرمان می کنند. به همین دلایل به نظرم مشارکت درون یک میتینگ تخصصی که صبر بود در آن داخل تک تولیدات مشترک حرف زده شود و امکانات و پتانسیل ایران تو آن شناساندن می شد، فرصت خوبی حیات. فرصتی که حداقل در آن از جذابیت ها و ظرفیت های تولید مشترک درون سینمای ایران گفتگو کردیم. ولی بدبختانه فکر نمی کنم مولود این طور نشست هایی تا زمانی که نتوانیم مراودات مالی و فرهنگی با دنیا داشته باشیم، چندان کارساز باشد. فعلاً شاید مقدمات و اساس چینی اولین است و قبل تر از آن باید تصمیم های بزرگ تری تو کشور ما اندوهناک شود به لحاظ اینکه مشخص شود در مرزوبوم رابطه مالی و فرهنگی بستگی کشور ما با جهان چه وابستگی ای است.
اینها شروع باید ستایش شود و پس ازآن تو دل این ربط است که تولیداتی می تواند درون سینما لباس بگیرد که این تولیدات وابسته به روابط هستند، وقتی که روابط قطع است خیال می کنم که شاید همدستی کردن در این میتینگ ها و در چنین نشست هایی صرفاً بوسیله دیگران یادآور ی می کند که شاید باید زودتر قدمی در این مورد برداشته شود. از بین سه فیلم ایرانی که در ونیز نمایش داده شد، فرصت کردید فیلم های دیگر را هم رصد کنید، بازخوردها درباره نمایندگان سینمای ایران چگونه بود.
قبل از جشنواره از طریق دوستانی که با فستیوال ونیز مرتبط بودند می شنیدم که فیلم های ایرانی امسال خیلی مورد توجه هیات انتخاب فستیوال ونیز قرار گرفته اند و دوستانی که در هیات برگزینی فستیوال ونیز بودند درباره فیلم های ایرانی به نشانی فیلم هایی که امسال قدرتمند هستند و انتخاب را باطراوت می کنند دست افزار می زدند. از طرف دیگر انتخاب سه فیلم ایرانی در بخش های اصلی این رویداد جزو اتفاق های کمینه سابقه حیات بوسیله همین دلیل شاید بتوانیم بگوییم فیلم های ایرانی امسال در مرحله انتخاب، طالع منت در ونیز داشتند، از طرف دیگر در مقدر شدن جوایز نیز اتفاق خوبی که افتاد این وجود که هرکدام از فیلم ها کارمزد ای را گرفتند که مهمتر از همه فیلم «علیه آرام» احمد بهرامی بود که جایزه حقیقی جزء «افق ها» را گرفت که جایزه زیاد مهم و معتبری است و می توانم بگویم بزرگترین جایزه امسال فستیوال ونیز را درون میان فیلم های ایرانی فیلم «دشت معقول» گرفت.
عطیه ای که بازیگر نوجوان فیلم آقای مجیدی گرفت و پاداش فیلمنامه «جنایت بی مداقه» که بوسیله من و نسیم احمدپور داده شد از دیگر جوایزی بود که فستیوال ونیز به آثار ایرانی داد، فکر می کنم که مجموعه این جوایز نشان می دهد که سینمای ایران حضور نواخت در جشنواره فیلم ونیز داشته است. فارغ از داوری ها و جوایز بازخورد اشتراکی مخاطبان عید چگونه بود؟
بازخوردها تا آنجا که من رصد کردم بازخوردهای مثبت زیادی در مورد فیلم «دشت خاموش» و «جنایت بی دقت» وجود چرا که من بیشتر جوایز مدخل افق ها را رصد می کردم چرا که فیلم خودم نیز در این مقدر شدن بود و بیشتر آن ها را می دیدم و می خواندم، از طرف دیگر این را می دانم که منتقدان آمریکایی که البته تو فستیوال محضر نداشتند و از سر فضای مجازی موفق به دید فیلم آقای مجیدی شده بودند، در تک فیلم وی مطالب مثبت زیادی نوشتند و بازخوردهای آن همچنین در فضای مجازی ایران دیده شد. در کچل فکر می کنم برای فیلم های ایرانی تو فستیوال ونیز اوضاع بی شمار خوب بود.
شاید به پندار اینکه احمد بهرامی خودش در روزهای آخر درون فستیوال حضور نداشت آن طور که باید فضاسازی رسانه ای برای «میوه خاموش» موافقت نیفتاد کمی بازتاب خبر فیلمش تو مطبوعات و رسانه های ایران هم کمرنگ تیز بود، اما فکر می کنم که فیلم به تدریج جای خود را بین مخاطبان ایرانی باز می بطی ء و کنجکاوی ها را برمی انگیزد و امیدوارم زودتر فیلمش در ایران اکران شود. با توجه به شرایط فعلی اکران تو ایران چه پروگرام ای بخاطر عرضه «جنایت بی مداقه» دارید؟ آیا در سال جاری گمان اکران اشتراکی و خواه آنلاین فیلم وجود دارد؟
درباره اکران فیلم «قتل بی دقت» باید بگویم، خوشبختانه پخش کننده هایی درون ایران فیلم را دیده اند و ابراز غبطه برای پخش فیلم داخل ایران کرده اند. فکر می کنم شرایطی که کرونا به سینماها تحمیل کرده است در بکلی دنیا شرایط یکسانی است و امیدوارم سینمای ایران که بی اندازه وابسته است بوسیله مخاطبانی که در سینما فیلم را می بینند، زودتر به حالت عادی بازگردد تا همه بتوانند راجع به وضعیت اکران فیلم هایشان تصمیم بگیرند.
راستش ما به اکران آنلاین این فیلم خیال نکرده ایم و امیدوارم فیلم را روی پرده سینما نمایش دهیم اما راجع بوسیله زمان اکران اصلاً نمی توانم نظر دقیقی بدهم و این ابتلاء است که همه فیلم های ایرانی دارند و احتمالاً در هفته آینده یک تصمیم قطعی لطافت تو این زمینه می گیریم چرا که فیلم در فستیوال های بین المللی دیگری عرضه داده می شود که به تدریج اخبار آن را اخبار می کنیم.
ولی باید دید که اکران های ایران همپوشانی با فستیوال های خارجی نداشته باشند. بسیار خوشبین هستم که بتوانیم این فیلم را در سال جاری تو ایران اکران کنیم. یعنی بوسیله سال پس ازآن و اکران آنلاین و شلوغی احتمالی سال بعد گره نخوریم، از همین الان می دانم که تولیدات سال آینده سینمای ایران متعدد تولیدات پرهیجانی برای گواه ایرانی است، چرا که کارگردانان ارشد و بنیادی سینمای ایران تو حال پیش تولید و تولید فیلم های خود هستند، در نتیجه منتظر ماندن بخاطر بازار اکران در سال آینده یک ریسک ارشد است و باید همین امسال تلاشمان را برای اکران کنیم. برنامه تان برای امتداد درگاه فیلم در جشنواره های تویی و خارجی چیست؟
داخل مورد عید های داخلی باید بگویم که دستور کار ای بخاطر نمایش این فیلم تو جشنواره های تویی نداریم. البته مهمانی ای بی آرامی در حال مهیا نداریم که بتوانم فیلم را در آن نمایش دهم، جشنواره بین المللی فیلم فجر موقعی که فیلم من مقدور بود تو آن به نمایش درآید تکلیفش معین و پرونده آن ودیعه شد، اما برای فستیوال های خارجی برنامه خوب و منظمی داریم. همان طور که گفتم خانم میرشب پخش کننده فیلم هستند و با کمپانی «دیریم لپ» توافقات خوبی را برای حضور تو فستیوال های خارجی سپرده است.
همچنین با یک پخش کننده فیلم در فرانسه برای عرضه فیلم داخل این کشور به توافق رسیده اند و پخش کنندگان دیگری همچنین تو حال مباحثه است که اخبار آن بوسیله زودی اعلام می شود. فکر می کنم داخل حال حاضر با توجه به شرایطی که کرونا بر فستیوال ها تحمیل کرده است، فیلم «ترور بی دقت» خوش نوبت بوده که توانسته در فستیوال ونیز بوسیله نمایش درآید و احتمالاً در ماه های آینده در فستیوال های دیگری نیز نمایش داشته باشد و امیدوارم این توفیق ها کمکی شود که مخاطب ایرانی بیشتر ترغیب به تماشای فیلم در ایران شود.
این فیلم سینمایی به هر حال شبیه و ادامه کارهای سابق است که انجام داده ام، البته شاید بگویم که از دید اینکه فیلم در یک پلان ائتلاف بیفتد مثل کارهای قبلی نیست و روایتش در یک پلان ممتد و بلند زدودن. می توان گفت فیلم از این نظر متفاوت با ساخته های قبلی من است و پلان های متعدد و متنوع و لوکیشن های مختلفی دارد. اما از دید اینکه آیا بوسیله شمارش ساختار و خواه دغدغه های موجود در فیلم شبیه فیلم های قبلی است، می گویم بله همین روش است.
شاید همان استاندارد شباهتی که میان «اشکان، خاتم متبرک و چند داستان دیگر» با دو فیلم «ماهی و گربه» و «هجوم» وجود دارد. می استعداد گفت «جنایت بی دقت» نیز در نسبتی با این فیلم ها قرار گرفته است. به زبان دیگر اندیشه می کنم اگر مخاطب فیلم «جنایت بی مداقه» را ببیند، می تواند حدس بزند که همان کارگردانی که آن فیلم های قبلی را باریک آن را کارگردانی کرده است، اما معنایش این نیست که بازهم فیلم در یک پلان روایت شده است. این فیلم برای اولین بار تو جشنواره فیلم ونیز ارائه داشته و به تعبیری رونمایی شد؛ برداشت خودتان از بازخورد مخاطبان خارجی نسبت به این فیلم چگونه بود؟
خلال مراحل فنی پایانی فیلم «قتل بی دقت» فرصتی علنی نشد که بتوانم فیلم را با مخاطب و یا مخاطب آزمایشی در ایران ببینم، فقط بچه هایی که کارهای فنی فیلم را انجام می دادند، فیلم را دیده بودند و با آنها امتحان مشترک تماشای فیلم را داشتم و همانطور که می دانید چنین تجربه هایی خیلی نمی تواند تجربه های دقیقی برای ارزیابی حکم باشد. به این دلیل که کسانی که کارهای فنی فیلم را ایفا می دهند، بوسیله هر حال بریده منقطع و مرتبط با حوزه فعالیت خویشتن جزء هایی از فقره را دیده اند.
به همین برهان «جنایت بی مداقه» را واقعاً بخاطر اولین وهله با تماشاچیان خارجی داخل فستیوال ونیز دیدم و از این بابت که فیلمم را بخاطر اولیه بار درون پهلو تماشاچی غیرایرانی می دیدم، این تجربه بخاطر من هیجان انگیز بود. چرا که نمی دانستم مدل ارتباط آن ها با فیلم چگونه خواهد وجود. فیلم به گونه ای است که داستانی از تاریخ معاصر ایران را یادآوری می بطی ء و از طرف دیگر تو این فیلم با جزئیاتی که تماشاگر ایرانی مفرط با آن آشنا هست، فقره کرده ام و نمی دانستم فیلم می تواند با مخاطب غیرایرانی ارتباط استوار کند یا خیر.
خوشبختانه اتفاق نیکوکاری که درون فستیوال ونیز رخساره داد، این وجود که فهمیدم جنبه ای از فیلم که جنبه های مربوط به خود «سینما» است، به دلیل اینکه یک زبان مشترک بین ملت های جهان است، با تماشاچی غیرایرانی بستگی منت برقرار کرد. از این بابت خیالم مرده شد که فیلم این امکان را دارد که در فستیوال هایی در بیرون از ایران و خواه نمایش هایی در خارج از ایران به نمایش دربیاید، یکی دیگر از معیارهایی که آدم می تواند بفهمد که فیلم با مخاطب غیر ایرانی ارتباط برقرار کرده است یا خیر، پخش کننده های اجنبی هستند که امکان پذیر است برای اکران یا قرارداد فیلم بیایند و بروز کام کنند که می خواهند فیلم را تو کشورشان پخش کنند. که این اتفاق خوب برای «جنایت بی دقت» رخ انصاف...
بله در کشش برگزاری عید و نمایش فیلم داخل ونیز، مادام میرشب پخش کننده بین المللی فیلم قراردادی با یک شریک فرانسوی از طریق شریک شدن «دیریم لپ» امضا کرد که ائتلاف خیلی انعام بود و به نظر غلام این یک نشان دیگری است برای غلام که فیلم می تواند با مخاطب بین المللی وابستگی برقرار کند، از طرف دیگر خیلی بوسیله ارتباط فیلم با تماشاچی ایرانی امیدوار هستم و فکر می کنم که مطابق معمول احتمالاً نظرات موافق و نقیض بخاطر فیلم شکل می گیرد ولی فیلم برای مخاطب ایرانی می تواند جنبه های جذاب بیشتری داشته باشد. شما درون جشنواره ونیز در کنفرانس تولید مشترک غم حضور داشتید و از مزایای تولید مشترک با سینمای ایران صحبت کردید، بخشی در این باره توضیح دهید و پندار می کنید در وضعیت فعلی که ایران دچار تحریم های بسیاری شده است، این کنفرانس و مصاحبت هایی که درون آن رد و بدل شد تا چه اندازه معاون بوسیله جذب سینماگران اجنبی بخاطر تولید فیلم در ایران می کنند؟
یکی از سیاق هایی که سینمای امروز دنیا بر بنیاد آن فعالیت می یواش تولید مشترک است؛ تولیدات مشترک از دو گنجایش زیاد مهم هستند، یکی اینکه باعث چرخش اقتصادی بزرگ تری در سینما می شود و تولید مشترک غالباً بین چند کشور، باعث می شود وضعیت اکران دشت نهایی بین مخاطبان چند سرزمین مورد بررسی استراحت گیرد. از طرف دیگر مراودات فرهنگی که بین کشورها بخاطر تولید مشترک شکل می گیرد حائز اهمیت است؛ از نظر نیروی کار و تبادل نیروهای متخصص گرفته تا آشنایی با اتیکت کشورهایی که فیلم در آن ها فیلمبرداری می شود. این ها بسیار مهم است.
از این دو جنبه تولیدات مشترک در گیتی هنگفت مطرح است. از طرف دیگر به نظر می رسد به لحاظ الگوهای تولیدی، ساختار سینمای ایران شبیه بوسیله ساختار سینمای اروپا است و همان نحو رفتار می کند، اراده من این است که مشابه سینمای هندوستان یا آمریکا خواه کشورهای آسیایی مثل الزام جنوبی و ژاپن، تولیدات تو ایران کمپانی محور نیست و از این نظر شاید نزدیک بوسیله مدلی است که مثلاً در فرانسه خواه درون آلمان، انگلستان و یا ایتالیا حتی کشورهای مانند سوئیس و سوئد وجود دارد. داخل این کشورها بی آرامی تولیدات سینمایی کمپانی محور نیستند.
ما با یک نگاه بوسیله کشورهای اروپایی می بینیم که الگوی آن ها تو این سال ها پهلو اساس تولیدات مشترک لباس گرفته و تولیدات مشترک داخل این کشورها بی نهایت قوی هستند. هنگفت پربار در این حوزه فرمان می کنند. به همین دلایل به نظرم مشارکت درون یک میتینگ تخصصی که صبر بود در آن داخل تک تولیدات مشترک حرف زده شود و امکانات و پتانسیل ایران تو آن شناساندن می شد، فرصت خوبی حیات. فرصتی که حداقل در آن از جذابیت ها و ظرفیت های تولید مشترک درون سینمای ایران گفتگو کردیم. ولی بدبختانه فکر نمی کنم مولود این طور نشست هایی تا زمانی که نتوانیم مراودات مالی و فرهنگی با دنیا داشته باشیم، چندان کارساز باشد. فعلاً شاید مقدمات و اساس چینی اولین است و قبل تر از آن باید تصمیم های بزرگ تری تو کشور ما اندوهناک شود به لحاظ اینکه مشخص شود در مرزوبوم رابطه مالی و فرهنگی بستگی کشور ما با جهان چه وابستگی ای است.
اینها شروع باید ستایش شود و پس ازآن تو دل این ربط است که تولیداتی می تواند درون سینما لباس بگیرد که این تولیدات وابسته به روابط هستند، وقتی که روابط قطع است خیال می کنم که شاید همدستی کردن در این میتینگ ها و در چنین نشست هایی صرفاً بوسیله دیگران یادآور ی می کند که شاید باید زودتر قدمی در این مورد برداشته شود. از بین سه فیلم ایرانی که در ونیز نمایش داده شد، فرصت کردید فیلم های دیگر را هم رصد کنید، بازخوردها درباره نمایندگان سینمای ایران چگونه بود.
قبل از جشنواره از طریق دوستانی که با فستیوال ونیز مرتبط بودند می شنیدم که فیلم های ایرانی امسال خیلی مورد توجه هیات انتخاب فستیوال ونیز قرار گرفته اند و دوستانی که در هیات برگزینی فستیوال ونیز بودند درباره فیلم های ایرانی به نشانی فیلم هایی که امسال قدرتمند هستند و انتخاب را باطراوت می کنند دست افزار می زدند. از طرف دیگر انتخاب سه فیلم ایرانی در بخش های اصلی این رویداد جزو اتفاق های کمینه سابقه حیات بوسیله همین دلیل شاید بتوانیم بگوییم فیلم های ایرانی امسال در مرحله انتخاب، طالع منت در ونیز داشتند، از طرف دیگر در مقدر شدن جوایز نیز اتفاق خوبی که افتاد این وجود که هرکدام از فیلم ها کارمزد ای را گرفتند که مهمتر از همه فیلم «علیه آرام» احمد بهرامی بود که جایزه حقیقی جزء «افق ها» را گرفت که جایزه زیاد مهم و معتبری است و می توانم بگویم بزرگترین جایزه امسال فستیوال ونیز را درون میان فیلم های ایرانی فیلم «دشت معقول» گرفت.
عطیه ای که بازیگر نوجوان فیلم آقای مجیدی گرفت و پاداش فیلمنامه «جنایت بی مداقه» که بوسیله من و نسیم احمدپور داده شد از دیگر جوایزی بود که فستیوال ونیز به آثار ایرانی داد، فکر می کنم که مجموعه این جوایز نشان می دهد که سینمای ایران حضور نواخت در جشنواره فیلم ونیز داشته است. فارغ از داوری ها و جوایز بازخورد اشتراکی مخاطبان عید چگونه بود؟
بازخوردها تا آنجا که من رصد کردم بازخوردهای مثبت زیادی در مورد فیلم «دشت خاموش» و «جنایت بی دقت» وجود چرا که من بیشتر جوایز مدخل افق ها را رصد می کردم چرا که فیلم خودم نیز در این مقدر شدن بود و بیشتر آن ها را می دیدم و می خواندم، از طرف دیگر این را می دانم که منتقدان آمریکایی که البته تو فستیوال محضر نداشتند و از سر فضای مجازی موفق به دید فیلم آقای مجیدی شده بودند، در تک فیلم وی مطالب مثبت زیادی نوشتند و بازخوردهای آن همچنین در فضای مجازی ایران دیده شد. در کچل فکر می کنم برای فیلم های ایرانی تو فستیوال ونیز اوضاع بی شمار خوب بود.
شاید به پندار اینکه احمد بهرامی خودش در روزهای آخر درون فستیوال حضور نداشت آن طور که باید فضاسازی رسانه ای برای «میوه خاموش» موافقت نیفتاد کمی بازتاب خبر فیلمش تو مطبوعات و رسانه های ایران هم کمرنگ تیز بود، اما فکر می کنم که فیلم به تدریج جای خود را بین مخاطبان ایرانی باز می بطی ء و کنجکاوی ها را برمی انگیزد و امیدوارم زودتر فیلمش در ایران اکران شود. با توجه به شرایط فعلی اکران تو ایران چه پروگرام ای بخاطر عرضه «جنایت بی مداقه» دارید؟ آیا در سال جاری گمان اکران اشتراکی و خواه آنلاین فیلم وجود دارد؟
درباره اکران فیلم «قتل بی دقت» باید بگویم، خوشبختانه پخش کننده هایی درون ایران فیلم را دیده اند و ابراز غبطه برای پخش فیلم داخل ایران کرده اند. فکر می کنم شرایطی که کرونا به سینماها تحمیل کرده است در بکلی دنیا شرایط یکسانی است و امیدوارم سینمای ایران که بی اندازه وابسته است بوسیله مخاطبانی که در سینما فیلم را می بینند، زودتر به حالت عادی بازگردد تا همه بتوانند راجع به وضعیت اکران فیلم هایشان تصمیم بگیرند.
راستش ما به اکران آنلاین این فیلم خیال نکرده ایم و امیدوارم فیلم را روی پرده سینما نمایش دهیم اما راجع بوسیله زمان اکران اصلاً نمی توانم نظر دقیقی بدهم و این ابتلاء است که همه فیلم های ایرانی دارند و احتمالاً در هفته آینده یک تصمیم قطعی لطافت تو این زمینه می گیریم چرا که فیلم در فستیوال های بین المللی دیگری عرضه داده می شود که به تدریج اخبار آن را اخبار می کنیم.
ولی باید دید که اکران های ایران همپوشانی با فستیوال های خارجی نداشته باشند. بسیار خوشبین هستم که بتوانیم این فیلم را در سال جاری تو ایران اکران کنیم. یعنی بوسیله سال پس ازآن و اکران آنلاین و شلوغی احتمالی سال بعد گره نخوریم، از همین الان می دانم که تولیدات سال آینده سینمای ایران متعدد تولیدات پرهیجانی برای گواه ایرانی است، چرا که کارگردانان ارشد و بنیادی سینمای ایران تو حال پیش تولید و تولید فیلم های خود هستند، در نتیجه منتظر ماندن بخاطر بازار اکران در سال آینده یک ریسک ارشد است و باید همین امسال تلاشمان را برای اکران کنیم. برنامه تان برای امتداد درگاه فیلم در جشنواره های تویی و خارجی چیست؟
داخل مورد عید های داخلی باید بگویم که دستور کار ای بخاطر نمایش این فیلم تو جشنواره های تویی نداریم. البته مهمانی ای بی آرامی در حال مهیا نداریم که بتوانم فیلم را در آن نمایش دهم، جشنواره بین المللی فیلم فجر موقعی که فیلم من مقدور بود تو آن به نمایش درآید تکلیفش معین و پرونده آن ودیعه شد، اما برای فستیوال های خارجی برنامه خوب و منظمی داریم. همان طور که گفتم خانم میرشب پخش کننده فیلم هستند و با کمپانی «دیریم لپ» توافقات خوبی را برای حضور تو فستیوال های خارجی سپرده است.
همچنین با یک پخش کننده فیلم در فرانسه برای عرضه فیلم داخل این کشور به توافق رسیده اند و پخش کنندگان دیگری همچنین تو حال مباحثه است که اخبار آن بوسیله زودی اعلام می شود. فکر می کنم داخل حال حاضر با توجه به شرایطی که کرونا بر فستیوال ها تحمیل کرده است، فیلم «ترور بی دقت» خوش نوبت بوده که توانسته در فستیوال ونیز بوسیله نمایش درآید و احتمالاً در ماه های آینده در فستیوال های دیگری نیز نمایش داشته باشد و امیدوارم این توفیق ها کمکی شود که مخاطب ایرانی بیشتر ترغیب به تماشای فیلم در ایران شود.