همشهری آنلاین- زینب زینال زاده / فاطمه عسگری نیا: انتشار خبر بازگشت معتادان بوسیله کلونی های اعتیاد و ابراز نگرانی شهروندان از احتمال انتقال فراخ بلای ناگهانی کرونا از سوی معتادان افسون شده شده، ما را راهی محل تجمع معتادان در مرکز دهکده کرد. این بناء به دوشان در هر عمه ای از تهران دیده می شوند،اما محله های «شوش» و «مولوی» که ازدیرباز به کلونی های اعتیاد در پایتخت شهرت دارند، این روزها بیش از سایر نقاط میزبان آنهاست.
درون یک عصر بهاری راهی راسته رویه آهن می شویم. بومی های کوچه از این محدوده به عنوان «پشه تهران» یاد می کنند، پاتوق قدیمی معتادان بومی و غیر اهل! کمرهای خمیده پای بساط اعتیاد، ساک های کهنه و لباسهای اثر جزیی و رو رفته همه مشترکات معتادان اهل و غیر اهل سرگردان تو پرگیر میدان راه آهن است.
رد پایشان را می شود از حاشیه راسته رویه آهن تا محله های منتهی بوسیله پایانه اتوبوس های شهری و پیاده شدن دیوارهای سوخته از آتش شب هنگام شان دید. کرونا آدم را ساختمانی نشین کرده و روستا خلوت و باثبات است.همین طور که در خیابان بهداری گام می زنیم مردی ژنده پوش با موهای بلند و دستهایی پینه سپرده و سیاه از آلودگی های خانه دادن توجهمان را جلب می کند.خودش را «رضا» معرفی کردن می بطی ء. حدود ۵۰ سال دارد و برخلاف ظاهر در حزن ریخته اش تدبیر بیان انعام دارد، می گوید: «با شیوع بیماری کرونا، تعداد معتادان میدان راه آهن زیاد شده است. بعضی ها شب که می شود راهی گرمخانه ها می شوند و تعدادی غم چون مواد مصرف می کنند، ماندن بر خیابان را به گرمخانه ترجیح می دهند. » خودش شب ها را در بخاری سپری می کند: «به محض ورودمان به گرمخانه لباس هایمان را عوض می کنیم و دستکش و ماسک می گیریم. غذای گرم می خوریم و اختصار محل عطا است.»رضا خرامان خرامان به راهش دنباله می دهد تا خود را به گرمخانه برساند. همین طور که می جوی دستی تکان می دهد و می گوید:«نمی دانید تو مولوی چه خبر است!»
مولوی داخل کسب معتادان
با دست افزار رضا راهی خیابان مولوی می شویم .راست می گفت تعداد معتادان بی خانمان تکیه زده بر دیوارهای حاشیه خیابان «مولوی» بی شمار بیشتر است. اکثرشان در قالب اجتماعات ۳ تا ۱۰ نفری، گرد آتشی که شعله هایش از سطل حلبی اپرا کنان خارج می آید نشسته اند. برخی هایشان هم درون دورهمی پر دود و دمشان مشغول کاربرد مواد مخدر هستند. همه داشته هایشان را وسط ریخته اند از سرنگ های چند وعده کاربرد گرفته تا پایپ های شیشه و ورقه های آلومینیوم سوخته و پا بوسیله پای بی آرامی عمرشان را می سوزانند.
هراسی از آدمهایی که به سادگی از کنارشان می گذرند ندارند. با ملاحظه وارد کانون ۳ نفری داخل یکی از محله های خیابان مولوی می شویم. نه از سست شدن داخل میانشان خبری است نه از گریختن و جمع کردن بساطشان.همینطور که سرگرم دلخوشی های میان بساطشان هستند کنارشان می نشینیم و از حال و روزشان سئوال می کنیم. نگاهی به یکدیگر می اندازند. «خواهش»، کبیر ۳۰ ساله با چهره ای سیاه و موهای ژولیده، عهده دار پاسخ گویی می شود و با لبخندی تلخ که پیاده شدن گوشه لب خشکیده اش می نشیند می گوید: « حال روزمان بخاطر همه صریح و مشهود و باطن ما یکی است. شب و روزمان کنار بساط مواد می گذرد و کارمان جمع آوری خاکروبه است. » می پرسیم شب را کجا سر می کنند؟ پک استقامت به سیگار شقه و نیمه اش می زند و می گوید: «کنار خیابان، داخل پارک ها، روی صندلی ها، زیر درخت ها .چه فرقی می درنگ آدمهایی مثل ما شب را چگونه بامداد می کنند؟»
در صدایش بغض و خشمی دیرینه شنیده می شود.دلیل نرفتنشان بوسیله گرمخانه ها را جویا می شویم. زیر چشمی نگاهمان می درنگ و می گوید: «این مراکز بخاطر افرادی مثل ما که زندگیشون به مواد گره زده و باید لحظه و بی لمحه مواد مصرف کنند جایی ندارد. داخل اینجور جاها اذن استعمال مواد نداریم. حتی سیگار هم ممنوع است. برای همین تقدم می دهیم کارتن خوابی کنیم. » از مراکز ماده ۱۶ سئوال می کنیم، دستی به موهای ژولیده اش می کشد و بعد از خنده تمسخر آمیزی می گوید: « رفتن به این مراکز چند بار قسمتم شده است .خداوکیلی خدماتی که می دهند خوب است، این اواخر آنجا نبودم اما چند تا از دوستانم در مراکز بودند که بوسیله انگیزه بیماری کرونا آزاد شدند. » حرف از بلای ناگهانی کرونا که به میان می آید فرصت را غنیمت می شماریم و می پرسیم از این بلای ناگهانی نمی ترسید؟ خنده ای می بطی ء و می گوید: «مواد ما را از پا تو نیاورد، مطمئنیم کرونا غم روی ما تاثیری ندارد. » با این حرف خواهش صدای خنده مشابه بمب در فضای چند نفره موجودی می پیچد. جولان بی واهمه معتادان در شوش
کام و دوستانش را درون پهلو بساطشان عزب می گذاریم. آنها همچنان با جمله خاتمه کام می خندند و صدای خنده پایگاه بدرقه راهمان می شود. روز کمتر اندک رو به تاریکی می رود که مخبر شوش می شویم.پیاده شدن عکس خیابانهایی که دیدیم در حاشیه شوش معتادان کمتری دیده می شوند.اما اهل های محله بوسیله ما می گویند همه درون بوستان جمع شده اند.بوسیله گلستان شوش می رسیم تا چشم کار می درنگ بی خانمانهای کز کرده گوشه و پیاده شدن گلستان دیده می شوند. افرادی که آزادانه به خشکی امدن درختچه ها بساط استعمالشان را پهن کرده اند و هر بدیع واردی که از راه می رسد، کامی می گیرد.
عده ای غم تو محلی خلوت و البته دور از نگاه رهگذران و خودروهای عبوری مشغول اماله مواد هستند. هیچ خال ای از بوستان از حضور معتادان متجاهر در امان ازاله! جای جای بوستان محضر دارند. بوستان به ظاهر تعطیل است اما خیر بخاطر معتادان! به سبب جو حاکم داخل بوستان و تجمع بیش معتادان موفق به گفت و گو با آنها نمی شویم. اهالی نگرانند
آنچه فاش است، تحقیق به وضعیت معتادان در وضعیت عصبی مربوط به اعصاب کرونا متولی ندارد و تردد این افراد تو رخ ابتلا به ویروس کرونا برای اجتماع زیاد خطرناک است و برای همین شهروندان از افسون شده شدن معتادان متجاهر بروز نگرانی می کنند.
«اسماعیلی» از اهالی کوچه «هرندی» می گوید: «ماموران نیروی انتظامی در طرح های امنیتی معتادان را جمع آوری می کردند و محله کنف داشت، ولی با شیوع بیماری کرونا، معتادان مجدد بوسیله محله برگشته اند و امنیت مالی و جانی نداریم. با هرجا که وفاق می گیریم، کسی پاسخگو محو. حتی ماموران شهرداری غم نسبت به جمع آوری معتادان رفتار نمی کنند. اهالی به شدت از این وضعیت نگران و ناراضی هستند. » تعطیلی مراکز در راستای مقابله با کرونا
جمع آوری معتادان متجاهر وظیفه پلیس مبارزه با مواد تریاک است. بنابراین با سرهنگ «عبدالوهاب حسنوند»، رییس نماینده مبارزه با مواد مخدر تهران، تماس گرفتیم تا در این باره توضیح بدهد، اما پاسخگو نبودند. با یکی از افراد فاتحه از تعطیلی مراکز ماده ۱۶ و چرایی توقف طرح امان اجتماعی از سوی ماموران نیروی انتظامی گفت و گوی تلفنی انجام می دهیم. او می گوید: «مراکز ماده ۱۶ با مسری بیماری کرونا تعطیل شد و تفسیر خواه توضیح ماموران نیروی انتظامی این بود که معتادان متجاهر از کلونی های اعتیاد جمع آوری و به مرکز منتقل و پس از ۴ تا ۶ ماه نگهداری ول می شوند و به جامعه باز می گردند و ممکن است در این بازگشت به بیماری کرونا مبتلا شوند که با جمع آوری دوباره و انتقالشان به مراکز مراقبت می توانند سایرین را تیمار مبتلا کنند. بنابراین تعطیلی این مراکز و توقف طرح امنیت انتظامی، بهترین راهکار برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا است. » وضعیت دهش در منطقه نداریم
در این باره گفت و گویی با معاون خدمات مدنی و فرهنگی شهرداری منطقه ۱۲ انجام دادیم. «سعید شاه میر» می گوید: «جمع آوری و ساماندهی معتادان متجاهر از سطح دهکده تو قالب ماده ۱۵ و ماده ۱۶ انجام می شود. در ماده ۱۵ معتادان به رخساره خود معرف به مراکز نگهداری و بهبودی مراجعه می کنند و التماس جستجو به وضعیتشان را دارند. این افراد پس از پذیرش در مراکز نگهداری ماده ۱۵ و دریافت خدمات بهبودی جریان درمان را پشت شیوه می گذارند.»
او ادامه می دهد: «ما داخل منطقه ۱۲ تماشاگر فعالیت سه مرکز نگهداری از معتادان بی خانمان مشمول ماده ۱۵ هستیم. یک مرکز اختصاص بانوان، یک مرکز ویژه مردان و مرکز «بهاران». هر سه این مراکز شبانه ظرفیت میزبانی از ۴۰۰ نفر را دارند. »
دستیار خدمات مدنی شهرداری منطقه۱۲ یادآور می شود: «همه این مراکز که تحت مدیریت شهرداری منطقه هستند در عهد بحران کرونا باز بوده و ضمن پذیرایی از بی خانمان ها خدمات بهداشتی و پیشگیرانه را شامل توزیع مواد نقیض عفونی کننده، تست درجه گرمی بدن، توزیع ماسک و دستکش به آنها ارائه کرده ایم. حتی در بین مددجویان خانم، سه نفر مشکوک به مصیبت کرونا را تشخیص دادیم که پس از انجام تست، ابتلای دو نفر از آنها بوسیله کرونا ثبوت شد و با هماهنگی اورژانس بوسیله مراکر درمانی منتقل شدند. »
شاه میر می گوید: «اما مشمولان ماده ۱۶ آن دسته از معتادان متجاهری هستند که تو طرح های ضربتی از لفظ نماینده تخصصی مبارزه با مواد افیون از سطح دهات جمع آوری و با کار دستگاه قضایی راهی مراکز محافظت ماده ۱۶ می شوند. این افراد به رخ میکس مواد تریاک را مصرف می کنند و دارای مصیبت های عفونتی زیادی هستند که باید پیش از ورود بوسیله مراکز، مورد علاج قرار بگیرند. »
او دنباله می دهد: «متاسفانه با شیوع بیماری کرونا، فقره جمع آوری معتادان متجاهر از لفظ نیروی انتظامی و انتقال آنها به مراکز ماده ۱۶ تعطیل شده و دلیل آن اندوه جلوگیری از انتقال احتمالی ویروس به مددجویانی است که درون حال حاضر در این مراکز مستقر هستند. »
معاون خدمات اجتماعی شهرداری منطقه ۱۲ می گوید: «عدم جمع آوری معتادان متجاهر از سوی نیروی انتظامی و آزادی زندانیان بی خانمان از لفظ دیگر موجب شده تا ما این روزها تماشاگر بی نظمی این افراد در خیابان های مولوی، شوش، خیام، راسته بازار و کوه گچی باشیم. موضوعی که موجب نگرانی اهالی بی حرکت در این محله ها همچنین شده است. »
تبعات رهایی معتادان متجاهر در شهر
«محمود سپاهیانی»، مددکار اجتماعی و ممیز مسئول حوزه آسیب های اجتماعی شهرداری منطقه ۱۱، هم در گفت و گو با خبرنگار ما می گوید: «ظرفیت کل بخاری های دهات تهران حدود ۵ هزار نفر است در حالی که نزدیک به ۱۵ هزار معتاد متجاهر داریم. بنابراین نمی قابلیت خواهش داشت که شهرداری همه این افراد را بوسیله انزوا ساماندهی کند. »
او می افزاید: «مددسرای «رازی» تنها مرکز میزبان معتادان بی خانمان در منطقه۱۱ است که هر شب میزبان نزدیک به ۴۰ نفر از این افراد است. »
به گفته سپاهیانی، ارائه یک وعده غذای گرم، امکان استحمام، عرضه مواد ضد عفونی کننده، توزیع دستکش و ماسک از یکسره خدماتی است که از سوی شهرداری بوسیله این افراد ارائه می شود.
این مددکار مدنی هم از آشفته بازاری که تو سایه رهایی معتادان متجاهر پس از تعطیلی مراکز ماده ۱۶ در شهر به راه بی ریا است، اظهار تاسف کرده و می گوید: «نبود چاره اندیشی برای این مهم، وضعیت ناهنجاری را برای جامعه بوسیله دنبال خواهد داشت. » پذیرش گرم داخل بخاری
محدود بودن حجم و امکانات بخاری ها انگیزه شده این روزها فدایی مدیران شهری بنیان گذار وضعیت نابسامان ایجاد شده از سوی معتادان متجاهر بدانند.
«مالک مالک حسینی»، سرپرست دایره رفاه، خدمات و باهم اتحاد کردن های اجتماعی شهرداری تهران، داخل آخرین بیان نظرش از افزایش حجم گرمخانه ها خبر می دهد و می گوید: «بر اساس اعلام ستاد مبارزه با مواد مخدر استان تهران، زیاد از ۱۱ هزار نفر در مراکز ماده ۱۶ نگهداری می شدند که با تعطیل شدن این مراکز، آنها تو شهر رها شده اند. گرمخانه های تهران ظرفیت محدودی دارند اما تلاش کردیم از همگی فضا و امکانات برای افزایش ظرفیت استفاده کنیم تا بتوانیم مقبول بیشتری داشته باشیم.»
او در ادامه اصرار می کند: «تحت هیچگاه شرایطی گرمخانه ها تعطیل نمی شوند و افرادی که تمایل داشته باشند در گرمخانه ها پذیرش می شوند.» مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی کند.
فایل آن را از اینجا دانلود کنید: video/mp4
درون یک عصر بهاری راهی راسته رویه آهن می شویم. بومی های کوچه از این محدوده به عنوان «پشه تهران» یاد می کنند، پاتوق قدیمی معتادان بومی و غیر اهل! کمرهای خمیده پای بساط اعتیاد، ساک های کهنه و لباسهای اثر جزیی و رو رفته همه مشترکات معتادان اهل و غیر اهل سرگردان تو پرگیر میدان راه آهن است.
رد پایشان را می شود از حاشیه راسته رویه آهن تا محله های منتهی بوسیله پایانه اتوبوس های شهری و پیاده شدن دیوارهای سوخته از آتش شب هنگام شان دید. کرونا آدم را ساختمانی نشین کرده و روستا خلوت و باثبات است.همین طور که در خیابان بهداری گام می زنیم مردی ژنده پوش با موهای بلند و دستهایی پینه سپرده و سیاه از آلودگی های خانه دادن توجهمان را جلب می کند.خودش را «رضا» معرفی کردن می بطی ء. حدود ۵۰ سال دارد و برخلاف ظاهر در حزن ریخته اش تدبیر بیان انعام دارد، می گوید: «با شیوع بیماری کرونا، تعداد معتادان میدان راه آهن زیاد شده است. بعضی ها شب که می شود راهی گرمخانه ها می شوند و تعدادی غم چون مواد مصرف می کنند، ماندن بر خیابان را به گرمخانه ترجیح می دهند. » خودش شب ها را در بخاری سپری می کند: «به محض ورودمان به گرمخانه لباس هایمان را عوض می کنیم و دستکش و ماسک می گیریم. غذای گرم می خوریم و اختصار محل عطا است.»رضا خرامان خرامان به راهش دنباله می دهد تا خود را به گرمخانه برساند. همین طور که می جوی دستی تکان می دهد و می گوید:«نمی دانید تو مولوی چه خبر است!»
مولوی داخل کسب معتادان
با دست افزار رضا راهی خیابان مولوی می شویم .راست می گفت تعداد معتادان بی خانمان تکیه زده بر دیوارهای حاشیه خیابان «مولوی» بی شمار بیشتر است. اکثرشان در قالب اجتماعات ۳ تا ۱۰ نفری، گرد آتشی که شعله هایش از سطل حلبی اپرا کنان خارج می آید نشسته اند. برخی هایشان هم درون دورهمی پر دود و دمشان مشغول کاربرد مواد مخدر هستند. همه داشته هایشان را وسط ریخته اند از سرنگ های چند وعده کاربرد گرفته تا پایپ های شیشه و ورقه های آلومینیوم سوخته و پا بوسیله پای بی آرامی عمرشان را می سوزانند.
هراسی از آدمهایی که به سادگی از کنارشان می گذرند ندارند. با ملاحظه وارد کانون ۳ نفری داخل یکی از محله های خیابان مولوی می شویم. نه از سست شدن داخل میانشان خبری است نه از گریختن و جمع کردن بساطشان.همینطور که سرگرم دلخوشی های میان بساطشان هستند کنارشان می نشینیم و از حال و روزشان سئوال می کنیم. نگاهی به یکدیگر می اندازند. «خواهش»، کبیر ۳۰ ساله با چهره ای سیاه و موهای ژولیده، عهده دار پاسخ گویی می شود و با لبخندی تلخ که پیاده شدن گوشه لب خشکیده اش می نشیند می گوید: « حال روزمان بخاطر همه صریح و مشهود و باطن ما یکی است. شب و روزمان کنار بساط مواد می گذرد و کارمان جمع آوری خاکروبه است. » می پرسیم شب را کجا سر می کنند؟ پک استقامت به سیگار شقه و نیمه اش می زند و می گوید: «کنار خیابان، داخل پارک ها، روی صندلی ها، زیر درخت ها .چه فرقی می درنگ آدمهایی مثل ما شب را چگونه بامداد می کنند؟»
در صدایش بغض و خشمی دیرینه شنیده می شود.دلیل نرفتنشان بوسیله گرمخانه ها را جویا می شویم. زیر چشمی نگاهمان می درنگ و می گوید: «این مراکز بخاطر افرادی مثل ما که زندگیشون به مواد گره زده و باید لحظه و بی لمحه مواد مصرف کنند جایی ندارد. داخل اینجور جاها اذن استعمال مواد نداریم. حتی سیگار هم ممنوع است. برای همین تقدم می دهیم کارتن خوابی کنیم. » از مراکز ماده ۱۶ سئوال می کنیم، دستی به موهای ژولیده اش می کشد و بعد از خنده تمسخر آمیزی می گوید: « رفتن به این مراکز چند بار قسمتم شده است .خداوکیلی خدماتی که می دهند خوب است، این اواخر آنجا نبودم اما چند تا از دوستانم در مراکز بودند که بوسیله انگیزه بیماری کرونا آزاد شدند. » حرف از بلای ناگهانی کرونا که به میان می آید فرصت را غنیمت می شماریم و می پرسیم از این بلای ناگهانی نمی ترسید؟ خنده ای می بطی ء و می گوید: «مواد ما را از پا تو نیاورد، مطمئنیم کرونا غم روی ما تاثیری ندارد. » با این حرف خواهش صدای خنده مشابه بمب در فضای چند نفره موجودی می پیچد. جولان بی واهمه معتادان در شوش
کام و دوستانش را درون پهلو بساطشان عزب می گذاریم. آنها همچنان با جمله خاتمه کام می خندند و صدای خنده پایگاه بدرقه راهمان می شود. روز کمتر اندک رو به تاریکی می رود که مخبر شوش می شویم.پیاده شدن عکس خیابانهایی که دیدیم در حاشیه شوش معتادان کمتری دیده می شوند.اما اهل های محله بوسیله ما می گویند همه درون بوستان جمع شده اند.بوسیله گلستان شوش می رسیم تا چشم کار می درنگ بی خانمانهای کز کرده گوشه و پیاده شدن گلستان دیده می شوند. افرادی که آزادانه به خشکی امدن درختچه ها بساط استعمالشان را پهن کرده اند و هر بدیع واردی که از راه می رسد، کامی می گیرد.
عده ای غم تو محلی خلوت و البته دور از نگاه رهگذران و خودروهای عبوری مشغول اماله مواد هستند. هیچ خال ای از بوستان از حضور معتادان متجاهر در امان ازاله! جای جای بوستان محضر دارند. بوستان به ظاهر تعطیل است اما خیر بخاطر معتادان! به سبب جو حاکم داخل بوستان و تجمع بیش معتادان موفق به گفت و گو با آنها نمی شویم. اهالی نگرانند
آنچه فاش است، تحقیق به وضعیت معتادان در وضعیت عصبی مربوط به اعصاب کرونا متولی ندارد و تردد این افراد تو رخ ابتلا به ویروس کرونا برای اجتماع زیاد خطرناک است و برای همین شهروندان از افسون شده شدن معتادان متجاهر بروز نگرانی می کنند.
«اسماعیلی» از اهالی کوچه «هرندی» می گوید: «ماموران نیروی انتظامی در طرح های امنیتی معتادان را جمع آوری می کردند و محله کنف داشت، ولی با شیوع بیماری کرونا، معتادان مجدد بوسیله محله برگشته اند و امنیت مالی و جانی نداریم. با هرجا که وفاق می گیریم، کسی پاسخگو محو. حتی ماموران شهرداری غم نسبت به جمع آوری معتادان رفتار نمی کنند. اهالی به شدت از این وضعیت نگران و ناراضی هستند. » تعطیلی مراکز در راستای مقابله با کرونا
جمع آوری معتادان متجاهر وظیفه پلیس مبارزه با مواد تریاک است. بنابراین با سرهنگ «عبدالوهاب حسنوند»، رییس نماینده مبارزه با مواد مخدر تهران، تماس گرفتیم تا در این باره توضیح بدهد، اما پاسخگو نبودند. با یکی از افراد فاتحه از تعطیلی مراکز ماده ۱۶ و چرایی توقف طرح امان اجتماعی از سوی ماموران نیروی انتظامی گفت و گوی تلفنی انجام می دهیم. او می گوید: «مراکز ماده ۱۶ با مسری بیماری کرونا تعطیل شد و تفسیر خواه توضیح ماموران نیروی انتظامی این بود که معتادان متجاهر از کلونی های اعتیاد جمع آوری و به مرکز منتقل و پس از ۴ تا ۶ ماه نگهداری ول می شوند و به جامعه باز می گردند و ممکن است در این بازگشت به بیماری کرونا مبتلا شوند که با جمع آوری دوباره و انتقالشان به مراکز مراقبت می توانند سایرین را تیمار مبتلا کنند. بنابراین تعطیلی این مراکز و توقف طرح امنیت انتظامی، بهترین راهکار برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا است. » وضعیت دهش در منطقه نداریم
در این باره گفت و گویی با معاون خدمات مدنی و فرهنگی شهرداری منطقه ۱۲ انجام دادیم. «سعید شاه میر» می گوید: «جمع آوری و ساماندهی معتادان متجاهر از سطح دهکده تو قالب ماده ۱۵ و ماده ۱۶ انجام می شود. در ماده ۱۵ معتادان به رخساره خود معرف به مراکز نگهداری و بهبودی مراجعه می کنند و التماس جستجو به وضعیتشان را دارند. این افراد پس از پذیرش در مراکز نگهداری ماده ۱۵ و دریافت خدمات بهبودی جریان درمان را پشت شیوه می گذارند.»
او ادامه می دهد: «ما داخل منطقه ۱۲ تماشاگر فعالیت سه مرکز نگهداری از معتادان بی خانمان مشمول ماده ۱۵ هستیم. یک مرکز اختصاص بانوان، یک مرکز ویژه مردان و مرکز «بهاران». هر سه این مراکز شبانه ظرفیت میزبانی از ۴۰۰ نفر را دارند. »
دستیار خدمات مدنی شهرداری منطقه۱۲ یادآور می شود: «همه این مراکز که تحت مدیریت شهرداری منطقه هستند در عهد بحران کرونا باز بوده و ضمن پذیرایی از بی خانمان ها خدمات بهداشتی و پیشگیرانه را شامل توزیع مواد نقیض عفونی کننده، تست درجه گرمی بدن، توزیع ماسک و دستکش به آنها ارائه کرده ایم. حتی در بین مددجویان خانم، سه نفر مشکوک به مصیبت کرونا را تشخیص دادیم که پس از انجام تست، ابتلای دو نفر از آنها بوسیله کرونا ثبوت شد و با هماهنگی اورژانس بوسیله مراکر درمانی منتقل شدند. »
شاه میر می گوید: «اما مشمولان ماده ۱۶ آن دسته از معتادان متجاهری هستند که تو طرح های ضربتی از لفظ نماینده تخصصی مبارزه با مواد افیون از سطح دهات جمع آوری و با کار دستگاه قضایی راهی مراکز محافظت ماده ۱۶ می شوند. این افراد به رخ میکس مواد تریاک را مصرف می کنند و دارای مصیبت های عفونتی زیادی هستند که باید پیش از ورود بوسیله مراکز، مورد علاج قرار بگیرند. »
او دنباله می دهد: «متاسفانه با شیوع بیماری کرونا، فقره جمع آوری معتادان متجاهر از لفظ نیروی انتظامی و انتقال آنها به مراکز ماده ۱۶ تعطیل شده و دلیل آن اندوه جلوگیری از انتقال احتمالی ویروس به مددجویانی است که درون حال حاضر در این مراکز مستقر هستند. »
معاون خدمات اجتماعی شهرداری منطقه ۱۲ می گوید: «عدم جمع آوری معتادان متجاهر از سوی نیروی انتظامی و آزادی زندانیان بی خانمان از لفظ دیگر موجب شده تا ما این روزها تماشاگر بی نظمی این افراد در خیابان های مولوی، شوش، خیام، راسته بازار و کوه گچی باشیم. موضوعی که موجب نگرانی اهالی بی حرکت در این محله ها همچنین شده است. »
تبعات رهایی معتادان متجاهر در شهر
«محمود سپاهیانی»، مددکار اجتماعی و ممیز مسئول حوزه آسیب های اجتماعی شهرداری منطقه ۱۱، هم در گفت و گو با خبرنگار ما می گوید: «ظرفیت کل بخاری های دهات تهران حدود ۵ هزار نفر است در حالی که نزدیک به ۱۵ هزار معتاد متجاهر داریم. بنابراین نمی قابلیت خواهش داشت که شهرداری همه این افراد را بوسیله انزوا ساماندهی کند. »
او می افزاید: «مددسرای «رازی» تنها مرکز میزبان معتادان بی خانمان در منطقه۱۱ است که هر شب میزبان نزدیک به ۴۰ نفر از این افراد است. »
به گفته سپاهیانی، ارائه یک وعده غذای گرم، امکان استحمام، عرضه مواد ضد عفونی کننده، توزیع دستکش و ماسک از یکسره خدماتی است که از سوی شهرداری بوسیله این افراد ارائه می شود.
این مددکار مدنی هم از آشفته بازاری که تو سایه رهایی معتادان متجاهر پس از تعطیلی مراکز ماده ۱۶ در شهر به راه بی ریا است، اظهار تاسف کرده و می گوید: «نبود چاره اندیشی برای این مهم، وضعیت ناهنجاری را برای جامعه بوسیله دنبال خواهد داشت. » پذیرش گرم داخل بخاری
محدود بودن حجم و امکانات بخاری ها انگیزه شده این روزها فدایی مدیران شهری بنیان گذار وضعیت نابسامان ایجاد شده از سوی معتادان متجاهر بدانند.
«مالک مالک حسینی»، سرپرست دایره رفاه، خدمات و باهم اتحاد کردن های اجتماعی شهرداری تهران، داخل آخرین بیان نظرش از افزایش حجم گرمخانه ها خبر می دهد و می گوید: «بر اساس اعلام ستاد مبارزه با مواد مخدر استان تهران، زیاد از ۱۱ هزار نفر در مراکز ماده ۱۶ نگهداری می شدند که با تعطیل شدن این مراکز، آنها تو شهر رها شده اند. گرمخانه های تهران ظرفیت محدودی دارند اما تلاش کردیم از همگی فضا و امکانات برای افزایش ظرفیت استفاده کنیم تا بتوانیم مقبول بیشتری داشته باشیم.»
او در ادامه اصرار می کند: «تحت هیچگاه شرایطی گرمخانه ها تعطیل نمی شوند و افرادی که تمایل داشته باشند در گرمخانه ها پذیرش می شوند.» مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی کند.
فایل آن را از اینجا دانلود کنید: video/mp4
- ۹۹/۰۱/۱۵