هنگام ۳۰ سال آینده، پری گیتی تقریبا با افزودن ۲ میلیاردی روبه رو خواهد بود؛ به همین دلیل باید کیاست ای برای تأمین تغذیه، پوشاک و خانه انسان ها اندیشید. گرمایش جهانی به نشانی عامل اصلی صحرا زایی، خشکسالی ها، موج های گرما و دیگر تنش ها یکی از موانع حقیقی تأمین نیازهای مقدماتی است. با وجود این، به عقیده ی بسیاری، انسان به فراغت می تواند بر این چالش ها غلبه کند و عاری کمبود طعام خواه منابع دیگر، زمینه ی مساعدی را برای زندگی آیندگان فراهم سازد.
البته همگی با این اعتقاد موافق نیستند. در ماه فوریه انجمن اقتصاد جهانی نسبت بوسیله قرمز شدن وضعیت غذای جهان بانگ انصاف که استخراج منابع زیاد از میزان پس انداز سازی است و طبیعت تو مسیر نزولی راحتی دارد. داخل ماه اوت، هیئت میان دولتی تغییرات اقلیمی سازمان ملل گزارشی گسترده را منتشر کرد که در آن فرسایش زمین و ناامنی غذایی برای دهه های آینده پیش دماغ شده وجود. عناوین این گزارش برای دادرسی گذارها ترسناک بودند. بر بن اختصار ی یکی از گزارش ها:تغییرات اقلیمی به شدت بر پناه غذایی تأثیر خواهد گذاشت و منجر به کاهش منابع غذایی به اختصاص داخل مناطق گرمسیری خواهد شد؛ پیامدهای چنین تغییری افزایش قیمت ها، کاهش کیفیت مواد مقوی و اختلال داخل زنجیره ی تأمین خواهد بود.
دشوار فقط غذانیست؛ به اعتقاد ی برخی، بشر درآینده با مشکلات دیگری مثل کمبود مواد معدنی مهم هم روبه رو خواهد شد. هم گذاری شیمیایی اروپا، امسال جدول تناوبی مصالحه شده ای را منتشر کرده است که تقاضا و تأمین ۹۰ عنصر طبیعی در ۱۰۰ سال آینده را وارسی می بطی ء. طی ۱۰۰ سال آینده، تقریبا نیمی از عناصر به صورت محدود در دسترس خواهند بود و ۱۲ اصل با تهدید موکد روبه رو خواهند شد.مقاله های مرتبط:تلاطم کمبود مواد غذایی در جامعه با ما چه خواهد کرد؟گذار به آینده؛ کشاورزی داخل دل بیابان و با آب مرید
ولی چرا برخی درون مواجهه با این هشدارهای واقعی باز هم خوش بین هستند؟ چون بوسیله عقیده آن ها و بسیاری از مدرن گراها، دو نیروی تنخواه داری و ترفیع فناوری به برآورده ابداع نیازها و خواسته های انسان معاون خواهند کرد. به گفته ی آبراهام لینکلن، تو سیستم امتیازی، خیساندن سوخت علاقه و آتش توان به اکتشاف و تولید محصولات پرمنفعت و کاری کمک خواهند کرد. آتش توان برچسب مناسبی بخاطر پیشرفت فناوری است و بنزین دلبستگی تلخیص ای کوتاه از سرمایه داری است؛ این دو در چرخه ای روبه توسعه و خودتقویتی با یکدیگر تعامل می کنند.
عملکرد این چرخه درون گذشته چگونه بوده است؟ تو پاسخ بوسیله این سؤال دو مثال را در رویت بگیرید. در سال ۱۹۶۸ پاول ارلیچ کتابی با عنوان بمب جمعیت منتشر کرد که در آن نسبت به کمبودهای غذایی آینده هشدار داده وجود. نسخه های ابتدایی ی این کتاب با این پاراگراف آغاز می شدند:نبرد پهلو شیوه غذای بی مو بشر به سرانجام رسیده است. تو دهه ی ۱۹۷۰ با بود برنامه های فشرده، صدها میلیون نفر تا قطع مرگ گرسنگی خواهند کشید. داخل این کتاب هیچ چیز جلوگیری کننده از بها مرگ ومیر در بکلی دنیا نخواهد شد.
پیشگویی های ارلیچ درباره ی رشد پری نوک تیز کاملا صحیح بودند. انباشتگی سراسر گیتی بین سال های ۱۹۵۹ و ۱۹۷۴ از ۳ میلیارد بوسیله ۴ میلیارد نفر رسید و چند میلیارد نفر دیگر طی ۱۵، ۱۲ و ۱۱ سال بعد تکثیر شدند؛ اما گرسنگی متراکم هرگز عارض نداد؛ بلکه دقیقا عکس این روانی اتفاق افتاد. مردم سراسر گیتی امروزه بسیار از گذشته از سخاوت غذا برخوردارند. میانگین تأمین کالری روزانه ی آمریکای شمالی، اروپا و اقیانوسیه در سال ۱۹۶۸ بوسیله ۲۵۰۰ کالری در روز رسید (که به شدت بخاطر سلامتی افراد بزرگ سال فعال و حفظ پیمانه آن ها ضروری است). از سال ۱۹۸۰ میانگین جهانی زیر این مقدار وجود اما در سال ۲۰۰۵ طولانی مناطق جهان به این مقیاس رسیدند.
در سال ۱۹۷۲ تیمی از مدل سازهای کامپیوتری در MIT تحت سرپرستی دنلا میدوز مشت بوسیله انتشار اثر «فردی های رشد» زدند. براساس شبیه سازی های آن ها، رشد نمایی جمعیت و صرفه جویی منجر بوسیله کاهش چشمگیر منابع درون صد بیست ویک خواهد شد. طبق این مدل حتی در خوش بینانه ترین سناریوها، ذخایر شناخته شده ی جهانی زر هنگام ۲۹ سال از ۱۹۷۲، نقره در ۴۲ سال، مس و فرآورده های نفتی طی ۵۰ سال و آلومینیوم طی ۵۵ سال به پایان خواهند رسید.
پیشگویی های علو به هیچ نشانی صحت نداشتند. امروزه هنوز ذخایر عظیم طلا و نقره وجود دارد که تا اینکه با حیات نصف صد استعمال افزوده، بسیار عظیم تر از ذخایر موجود در سال ۱۹۷۲ هستند. ذخایر جهانی زر تقریبا ۴۰۰ درصد بیشتر از ذخایر طلای ۱۹۷۲ و ذخایر نقره ۲۰۰ درصد بیشتر هستند. ذخایر شناخته شده ی آلومینیوم حزن تقریبا ۲۵ برابر بیشتر از ذخایر موجود در اوایل دهه ی ۱۹۷۰ هستند.
دو پی بمب جمعیت و محدودیت های رشد به احسان نتوانستند آتش نبوغ و سوخت فرع را درک کنند؛ و نمی دانستند که با نزول غذا، فلز و منابع دیگر جستجوی سراسری بخاطر جایگزین آن ها ادامه خواهد یافت. در نتیجه کمبود غذا جبران می شود و قیمت ها بی آرامی کاهش می یابند.
اقتصاددانی به نام جولین سیمون به خوبی تغییرات را درک کرده است. او داخل کتاب خویشتن با عنوان منابع نهایی (۱۹۸۱) توضیح می دهد که دشوار اصلی نزول منابع حلق. او داخل سال ۱۹۹۰ خیس ی شرط بندی خود با ارلیچ کنار سر نرخ منابع می شود؛ پیاده شدن اساس پیش بینی اشتباه ارلیچ به برهان کمبود بی وقفه ی منابع، قیمت ها رفعت می روند.
دو پژوهشگر به نام گیل پولی و ماریان توپی به محاسبه ی شاخص فراوانی سیمون می پردازند که جمعیت جهانی و قیمت ۵۰ کالای مهم بخاطر رفاه انسان (همه چیز از تشکر و ماهی تا کانی آهن و گاز طبیعی) را درون دیدن می گیرد و نشان می دهد شخصی از مرتبه ی متوسط چگونه باید برای تهیه ی هر واحد کار یواش. طاس ۵۰ کالای رادیکال از دهه ی ۱۹۸۰ حتی با وجود انفجار انباشتگی در دسترس صبر دارند و دسترسی به آن ها همچنین نسبت بوسیله گذشته افزایش روبرو کرده است. شاخص فراوانی تجمعی در سال ۱۹۸۰ برابر با ۱۰۰ بود که در سال ۲۰۱۹ به ارج قابل توجه ۶۲۰ رسید.تا اینکه در بدترین سناریوها بی آرامی منابع غذایی جهان به سرانجام نخواهند رسید
مؤلفان انجمن اقتصاد جهانی و گزارش های IPCC، جدول تناوبی دسترسی به عناصر آینده و بسیاری از پیشگویی های بدبینانه ی دیگر، معمولا دیدگاه های سیمون را درون نظر نمی گیرند یا به ربط آن ها معتقد نیستند؛ اما این دیدگاه ها جلال زیادی دارند. تغییرات اقلیمی واقعی هستند و می توانند آسیب های یدکی را به وعده بیاورند اما باعث نمی شوند، انسان اقتدار خود برای تأمین غذای جهان در چند دهه ی آینده را از دست بدهد.
دمای میانگین جهانی از سال ۱۹۸۰ تقریبا شش دهم منصب ی سانتی گراد افزایش یافته؛ اما مقابل شواهد، دسترسی تمام نقاط گیتی به غذا درون کشش این مدت اضافه یافته است. به همین دلیل متباعد است، طبق پیش بینی ها تکثیر ۰/۷۵ تا ۱ درجه ی سانتی گرادی دما تا سال ۲۰۵۰ این سیلان را معکوس یواش و بوسیله نعوظ کامل توان انسان برای تأمین غذای سراسر دنیا را از بین ببرد. البته قیمت جهانی سوءتغذیه از سال ۲۰۱۵ به میزان ۰/۲ درصد افزودن یافته است اما در سال های پیش رو این روند با گشادگی بازارها و فناوری ها برعکس خواهد شد.
بسیاری از کشورها تولید غذا و دیگر محصولات را در سال های پیش رو افزایش خواهند رحم. در عین حال مصرف فلز، مواد معدنی، کود، آب، زمین کشاورزی، درختان، بنزین فسیلی و دیگر منابع کاهش خواهد یافت. کشور آمریکا درون حال فراهم این روند را آغاز کرده است.
کالای مصرفی ایالات متحده که ۲۵ درصد اقتصاد جهانی را تشکیل می دهد، سال بوسیله سال افزودن می یابد؛ اما حالا این کشور تصمیم خمود تا مصرف منابع را کاهش دهد؛ بخاطر مثال کاربرد برق و کارمایه ایالات متحده در دهه ی گذشته بدون تغییر پاینده مانده است.
اما ایالات متحده چطور از کمترین منابع به بیشترین بهره وری رسید؟ پاسخ به این پرسش در ابزار عصر دیجیتال ازجمله شیرهدار افزار، نرم ابزار و شبکه ها برای مادی زدایی استفاده نهفته است. به اظهار دیگر، روش هایی بخاطر مصرف کمینه مواد از عادت فناوری خلق شده است.به لطف ترفیع های فناوری می توان از مواد کمتری بخاطر تولید محصول کاربرد کرد
صندوق های آلومینیومی کنونی ۷۵ درصد سبک تر از قوطی های چند دهه ی گذشته شده اند بجای مهندسان با استعمال از طراحی کامپیوتری و بدون نیاز به قربانی کردن استحکام محصول، حد آن ها را کاهش داده اند. کشاورزی دقیق با استفاده از حسگرها و فناوری رایانشی به کشاورزها اجازه می دهد، به جای پوشش دهی بی مو زمین، بوسیله رخساره گزینشی از مقادیر کم آب، بار و آفت کش استفاده کنند. به لطف تلفن های هوشمند امروزه کمتر نیاز به دیسک های فشرده، اطلس جغرافیایی، رول های فیلم، نوارهای ویدئویی و بسیاری از رسانه های دیگر است.
نمونه هایی از این قبیل را می توان داخل سراسر قناعت پیدا کرد. این تغییرات به خشکی امدن کل رابطه ی انسان با سیاره ی زمین تأثیر خواهند گذاشت. انسان سال به سال در اساس ی یکروز برداری از زمین بوسیله توفیق های عظمت رسا است و امروزه روش رشد و رونق و در عین حال مصرف کمتر را می داند.
تجربه ی آمریکا منحصربه بی مانند ازاله. شواهد نشان می دهند، بریتانیا هم در حال ماده زدایی است و یکنواختی یا کاهش مصرف منابع درون کشورهای دارا دیگر بی قراری دیده می شود. این مسئله حیرت آور ازاله زیرا کل کشورهای ثروتمند کنونی از اقتصاد بازاری خوب و فناوری های مدرن برخوردار هستند. با توجه به قدرت نظام سرمایه داری و صعود فناوری می نبوغ از کمترین منابع بوسیله بیشترین سود رسید.
مهم برنده از هر چیز باید از انحصار زمان به پژوهش های مربوط بوسیله سقوط غذای آینده جلوگیری کرد. تو دنیایی که فراوانی و ماده زدایی جریان روبه افزایشی دارند، پژوهش هایی از این دست سودی نخواهد داشت. با این حال باید روی چالش هایی کار کرد که سرمایه داری و فناوری به تنهایی قادر به حل آن نیستند. این چالش ها دربرگیرنده کاهشآلودگی به ویژه آلودگیگازهای گلخانه ای، محافظت از رویه ها و زمین های در معرض خطر و بازگشت فرصت به جوامعی است که از هم چشمی تنخواه داری و صعود فناوری عقب هستند. کل این موارد مستلزم توجه بوسیله زمان حال و سال های آینده است؛ اما جایی برای نگرانی تکمیل یا هبوط منابع ضروری در دهه های آینده نیست؛ همه چیز به فراوانی بخاطر همگی در دسترس است.بیشتر بخوانید:کشاورزی ارگانیک موجب اشاعه گازهای گلخانه ای بیشتری می شودچرنوبیل روی یخ؛ چرا گیتی از لطمه اتمی بیشتر از مجادله اقلیمی می ترسد؟۸ ایده برای تنش علیه صنایع سوخت فسیلیتولید آب شیرین از آب دریا: هزینه ها و چشم اندازآیا سفرهای فضایی می توانند سیاره ی زمین را نجات دهند؟
البته همگی با این اعتقاد موافق نیستند. در ماه فوریه انجمن اقتصاد جهانی نسبت بوسیله قرمز شدن وضعیت غذای جهان بانگ انصاف که استخراج منابع زیاد از میزان پس انداز سازی است و طبیعت تو مسیر نزولی راحتی دارد. داخل ماه اوت، هیئت میان دولتی تغییرات اقلیمی سازمان ملل گزارشی گسترده را منتشر کرد که در آن فرسایش زمین و ناامنی غذایی برای دهه های آینده پیش دماغ شده وجود. عناوین این گزارش برای دادرسی گذارها ترسناک بودند. بر بن اختصار ی یکی از گزارش ها:تغییرات اقلیمی به شدت بر پناه غذایی تأثیر خواهد گذاشت و منجر به کاهش منابع غذایی به اختصاص داخل مناطق گرمسیری خواهد شد؛ پیامدهای چنین تغییری افزایش قیمت ها، کاهش کیفیت مواد مقوی و اختلال داخل زنجیره ی تأمین خواهد بود.
دشوار فقط غذانیست؛ به اعتقاد ی برخی، بشر درآینده با مشکلات دیگری مثل کمبود مواد معدنی مهم هم روبه رو خواهد شد. هم گذاری شیمیایی اروپا، امسال جدول تناوبی مصالحه شده ای را منتشر کرده است که تقاضا و تأمین ۹۰ عنصر طبیعی در ۱۰۰ سال آینده را وارسی می بطی ء. طی ۱۰۰ سال آینده، تقریبا نیمی از عناصر به صورت محدود در دسترس خواهند بود و ۱۲ اصل با تهدید موکد روبه رو خواهند شد.مقاله های مرتبط:تلاطم کمبود مواد غذایی در جامعه با ما چه خواهد کرد؟گذار به آینده؛ کشاورزی داخل دل بیابان و با آب مرید
ولی چرا برخی درون مواجهه با این هشدارهای واقعی باز هم خوش بین هستند؟ چون بوسیله عقیده آن ها و بسیاری از مدرن گراها، دو نیروی تنخواه داری و ترفیع فناوری به برآورده ابداع نیازها و خواسته های انسان معاون خواهند کرد. به گفته ی آبراهام لینکلن، تو سیستم امتیازی، خیساندن سوخت علاقه و آتش توان به اکتشاف و تولید محصولات پرمنفعت و کاری کمک خواهند کرد. آتش توان برچسب مناسبی بخاطر پیشرفت فناوری است و بنزین دلبستگی تلخیص ای کوتاه از سرمایه داری است؛ این دو در چرخه ای روبه توسعه و خودتقویتی با یکدیگر تعامل می کنند.
عملکرد این چرخه درون گذشته چگونه بوده است؟ تو پاسخ بوسیله این سؤال دو مثال را در رویت بگیرید. در سال ۱۹۶۸ پاول ارلیچ کتابی با عنوان بمب جمعیت منتشر کرد که در آن نسبت به کمبودهای غذایی آینده هشدار داده وجود. نسخه های ابتدایی ی این کتاب با این پاراگراف آغاز می شدند:نبرد پهلو شیوه غذای بی مو بشر به سرانجام رسیده است. تو دهه ی ۱۹۷۰ با بود برنامه های فشرده، صدها میلیون نفر تا قطع مرگ گرسنگی خواهند کشید. داخل این کتاب هیچ چیز جلوگیری کننده از بها مرگ ومیر در بکلی دنیا نخواهد شد.
پیشگویی های ارلیچ درباره ی رشد پری نوک تیز کاملا صحیح بودند. انباشتگی سراسر گیتی بین سال های ۱۹۵۹ و ۱۹۷۴ از ۳ میلیارد بوسیله ۴ میلیارد نفر رسید و چند میلیارد نفر دیگر طی ۱۵، ۱۲ و ۱۱ سال بعد تکثیر شدند؛ اما گرسنگی متراکم هرگز عارض نداد؛ بلکه دقیقا عکس این روانی اتفاق افتاد. مردم سراسر گیتی امروزه بسیار از گذشته از سخاوت غذا برخوردارند. میانگین تأمین کالری روزانه ی آمریکای شمالی، اروپا و اقیانوسیه در سال ۱۹۶۸ بوسیله ۲۵۰۰ کالری در روز رسید (که به شدت بخاطر سلامتی افراد بزرگ سال فعال و حفظ پیمانه آن ها ضروری است). از سال ۱۹۸۰ میانگین جهانی زیر این مقدار وجود اما در سال ۲۰۰۵ طولانی مناطق جهان به این مقیاس رسیدند.
در سال ۱۹۷۲ تیمی از مدل سازهای کامپیوتری در MIT تحت سرپرستی دنلا میدوز مشت بوسیله انتشار اثر «فردی های رشد» زدند. براساس شبیه سازی های آن ها، رشد نمایی جمعیت و صرفه جویی منجر بوسیله کاهش چشمگیر منابع درون صد بیست ویک خواهد شد. طبق این مدل حتی در خوش بینانه ترین سناریوها، ذخایر شناخته شده ی جهانی زر هنگام ۲۹ سال از ۱۹۷۲، نقره در ۴۲ سال، مس و فرآورده های نفتی طی ۵۰ سال و آلومینیوم طی ۵۵ سال به پایان خواهند رسید.
پیشگویی های علو به هیچ نشانی صحت نداشتند. امروزه هنوز ذخایر عظیم طلا و نقره وجود دارد که تا اینکه با حیات نصف صد استعمال افزوده، بسیار عظیم تر از ذخایر موجود در سال ۱۹۷۲ هستند. ذخایر جهانی زر تقریبا ۴۰۰ درصد بیشتر از ذخایر طلای ۱۹۷۲ و ذخایر نقره ۲۰۰ درصد بیشتر هستند. ذخایر شناخته شده ی آلومینیوم حزن تقریبا ۲۵ برابر بیشتر از ذخایر موجود در اوایل دهه ی ۱۹۷۰ هستند.
دو پی بمب جمعیت و محدودیت های رشد به احسان نتوانستند آتش نبوغ و سوخت فرع را درک کنند؛ و نمی دانستند که با نزول غذا، فلز و منابع دیگر جستجوی سراسری بخاطر جایگزین آن ها ادامه خواهد یافت. در نتیجه کمبود غذا جبران می شود و قیمت ها بی آرامی کاهش می یابند.
اقتصاددانی به نام جولین سیمون به خوبی تغییرات را درک کرده است. او داخل کتاب خویشتن با عنوان منابع نهایی (۱۹۸۱) توضیح می دهد که دشوار اصلی نزول منابع حلق. او داخل سال ۱۹۹۰ خیس ی شرط بندی خود با ارلیچ کنار سر نرخ منابع می شود؛ پیاده شدن اساس پیش بینی اشتباه ارلیچ به برهان کمبود بی وقفه ی منابع، قیمت ها رفعت می روند.
دو پژوهشگر به نام گیل پولی و ماریان توپی به محاسبه ی شاخص فراوانی سیمون می پردازند که جمعیت جهانی و قیمت ۵۰ کالای مهم بخاطر رفاه انسان (همه چیز از تشکر و ماهی تا کانی آهن و گاز طبیعی) را درون دیدن می گیرد و نشان می دهد شخصی از مرتبه ی متوسط چگونه باید برای تهیه ی هر واحد کار یواش. طاس ۵۰ کالای رادیکال از دهه ی ۱۹۸۰ حتی با وجود انفجار انباشتگی در دسترس صبر دارند و دسترسی به آن ها همچنین نسبت بوسیله گذشته افزایش روبرو کرده است. شاخص فراوانی تجمعی در سال ۱۹۸۰ برابر با ۱۰۰ بود که در سال ۲۰۱۹ به ارج قابل توجه ۶۲۰ رسید.تا اینکه در بدترین سناریوها بی آرامی منابع غذایی جهان به سرانجام نخواهند رسید
مؤلفان انجمن اقتصاد جهانی و گزارش های IPCC، جدول تناوبی دسترسی به عناصر آینده و بسیاری از پیشگویی های بدبینانه ی دیگر، معمولا دیدگاه های سیمون را درون نظر نمی گیرند یا به ربط آن ها معتقد نیستند؛ اما این دیدگاه ها جلال زیادی دارند. تغییرات اقلیمی واقعی هستند و می توانند آسیب های یدکی را به وعده بیاورند اما باعث نمی شوند، انسان اقتدار خود برای تأمین غذای جهان در چند دهه ی آینده را از دست بدهد.
دمای میانگین جهانی از سال ۱۹۸۰ تقریبا شش دهم منصب ی سانتی گراد افزایش یافته؛ اما مقابل شواهد، دسترسی تمام نقاط گیتی به غذا درون کشش این مدت اضافه یافته است. به همین دلیل متباعد است، طبق پیش بینی ها تکثیر ۰/۷۵ تا ۱ درجه ی سانتی گرادی دما تا سال ۲۰۵۰ این سیلان را معکوس یواش و بوسیله نعوظ کامل توان انسان برای تأمین غذای سراسر دنیا را از بین ببرد. البته قیمت جهانی سوءتغذیه از سال ۲۰۱۵ به میزان ۰/۲ درصد افزودن یافته است اما در سال های پیش رو این روند با گشادگی بازارها و فناوری ها برعکس خواهد شد.
بسیاری از کشورها تولید غذا و دیگر محصولات را در سال های پیش رو افزایش خواهند رحم. در عین حال مصرف فلز، مواد معدنی، کود، آب، زمین کشاورزی، درختان، بنزین فسیلی و دیگر منابع کاهش خواهد یافت. کشور آمریکا درون حال فراهم این روند را آغاز کرده است.
کالای مصرفی ایالات متحده که ۲۵ درصد اقتصاد جهانی را تشکیل می دهد، سال بوسیله سال افزودن می یابد؛ اما حالا این کشور تصمیم خمود تا مصرف منابع را کاهش دهد؛ بخاطر مثال کاربرد برق و کارمایه ایالات متحده در دهه ی گذشته بدون تغییر پاینده مانده است.
اما ایالات متحده چطور از کمترین منابع به بیشترین بهره وری رسید؟ پاسخ به این پرسش در ابزار عصر دیجیتال ازجمله شیرهدار افزار، نرم ابزار و شبکه ها برای مادی زدایی استفاده نهفته است. به اظهار دیگر، روش هایی بخاطر مصرف کمینه مواد از عادت فناوری خلق شده است.به لطف ترفیع های فناوری می توان از مواد کمتری بخاطر تولید محصول کاربرد کرد
صندوق های آلومینیومی کنونی ۷۵ درصد سبک تر از قوطی های چند دهه ی گذشته شده اند بجای مهندسان با استعمال از طراحی کامپیوتری و بدون نیاز به قربانی کردن استحکام محصول، حد آن ها را کاهش داده اند. کشاورزی دقیق با استفاده از حسگرها و فناوری رایانشی به کشاورزها اجازه می دهد، به جای پوشش دهی بی مو زمین، بوسیله رخساره گزینشی از مقادیر کم آب، بار و آفت کش استفاده کنند. به لطف تلفن های هوشمند امروزه کمتر نیاز به دیسک های فشرده، اطلس جغرافیایی، رول های فیلم، نوارهای ویدئویی و بسیاری از رسانه های دیگر است.
نمونه هایی از این قبیل را می توان داخل سراسر قناعت پیدا کرد. این تغییرات به خشکی امدن کل رابطه ی انسان با سیاره ی زمین تأثیر خواهند گذاشت. انسان سال به سال در اساس ی یکروز برداری از زمین بوسیله توفیق های عظمت رسا است و امروزه روش رشد و رونق و در عین حال مصرف کمتر را می داند.
تجربه ی آمریکا منحصربه بی مانند ازاله. شواهد نشان می دهند، بریتانیا هم در حال ماده زدایی است و یکنواختی یا کاهش مصرف منابع درون کشورهای دارا دیگر بی قراری دیده می شود. این مسئله حیرت آور ازاله زیرا کل کشورهای ثروتمند کنونی از اقتصاد بازاری خوب و فناوری های مدرن برخوردار هستند. با توجه به قدرت نظام سرمایه داری و صعود فناوری می نبوغ از کمترین منابع بوسیله بیشترین سود رسید.
مهم برنده از هر چیز باید از انحصار زمان به پژوهش های مربوط بوسیله سقوط غذای آینده جلوگیری کرد. تو دنیایی که فراوانی و ماده زدایی جریان روبه افزایشی دارند، پژوهش هایی از این دست سودی نخواهد داشت. با این حال باید روی چالش هایی کار کرد که سرمایه داری و فناوری به تنهایی قادر به حل آن نیستند. این چالش ها دربرگیرنده کاهشآلودگی به ویژه آلودگیگازهای گلخانه ای، محافظت از رویه ها و زمین های در معرض خطر و بازگشت فرصت به جوامعی است که از هم چشمی تنخواه داری و صعود فناوری عقب هستند. کل این موارد مستلزم توجه بوسیله زمان حال و سال های آینده است؛ اما جایی برای نگرانی تکمیل یا هبوط منابع ضروری در دهه های آینده نیست؛ همه چیز به فراوانی بخاطر همگی در دسترس است.بیشتر بخوانید:کشاورزی ارگانیک موجب اشاعه گازهای گلخانه ای بیشتری می شودچرنوبیل روی یخ؛ چرا گیتی از لطمه اتمی بیشتر از مجادله اقلیمی می ترسد؟۸ ایده برای تنش علیه صنایع سوخت فسیلیتولید آب شیرین از آب دریا: هزینه ها و چشم اندازآیا سفرهای فضایی می توانند سیاره ی زمین را نجات دهند؟
- ۹۸/۰۸/۰۶